25 mei 1935

Op 25 mei 1935 maakt de Amerikaanse atletiekwereld kennis met de 21-jarige Jesse Owens. Zijn voornaam is eigenlijk een bijnaam, hem gegeven door een onderwijzer die de echte voornamen James Cleveland, door Owens uitgesproken in het accent van Alabama, verbasterde tot Jesse. 

Owens maakt naam als hij in 46 minuten hij op vier verschillende onderdelen liefst zes wereldrecords laat noteren: verspringen, 100 meter, 200 yards en 220 yards horden. Bij die laatste twee races komt hij tevens als wereldrecordhouder op de 200 meter en 20 meter horden in de boeken. 

De prestaties van Owens die dag worden door Amerikaanse atletiekkenners als het grootste historische wapenfeit in de atletiek van de VS beschouwd. Verrassend genoeg wordt Owens niet gekozen tot Amerikaans sportman van het jaar. De keuze valt op een blanke golfer, Little Lawson. 

De verkiezing wordt in zwart Amerika opgevat als een belediging. Jesse Owens voelt zich diep geraakt. Hij raakt gedemoraliseerd en kan zich in 1936 aanvankelijk niet kwalificeren voor de Olympische Spelen in Berlijn. Op het laatste nippertje lukt dat hem toch waarna hij in Berlijn de grote ster wordt.  

Jesse Owens wint in Berlijn goud op de 100 meter, de 200 meter, het verspringen en met de 4 x 100 meter estafetteploeg. De triomftocht van Owens is een klap in het gezicht van Adolf Hitler die bij  de Spelen van Berlijn vooral de kracht van het arisch ras wil zien gloriëren. Terug in de Verenigde Staten moet Owens echter na zijn triomfantelijke ticket-tape-parade in New York de goederenlift van het Waldorf-Astoria Hotel nemen om zijn eigen erereceptie bij te kunnen wonen. 

Na Berlijn verandert het leven van Jesse Owens drastisch. De Amerikaanse Atletiekfederatie AAU eist dat hij uitkomt op meetings in Europa. In zeven dagen loopt hij tien races, nog afgezien van het aantal vertesprongen. Hij loopt psychisch en emotioneel op zijn tandvlees. De AAU wil echter van geen wijken weten, want Owens is bijzonder veel geld waard, al merkt hij daar voor zichzelf niets van - hij strijdt immers volgens de olympische eed.

Als Jesse Owens weigert mee te gaan naar een wedstrijd in Stockholm volgt automatisch een schorsing. Owens kiest er voor zijn talent elders  te gelde te maken. Zo wordt hij een bezienswaardigheid tijdens evenementen en in de pauze van honkbalwedstrijden en sprint hij voor grof geld tegen paarden, honden, treinen, ijsschaatssters en baseballspelers. Jesse Owens verliest daardoor zijn amateurstatus verliest en kan niet langer in de atletiek uitkomen.