28 juni 1981
De vergeten gele trui
Het zijn nog slechts luttele seconden die in het algemeen klassement de rangorde bepalen. Na drie etappes neemt Ludo Peeters met 13 seconden achterstand de tweede plaats achter zijn ploeggenoot Gerrie Knetemann in. Peeters is een toegewijde Vlaming die op zijn 27ste door Peter Post is aangetrokken om Joop Zoetemelk zo lang mogelijk bij te staan als het hogerop gaat. De achtste plaats in het eindklassement van 1980 is een mooi getuigschrift.
Op weg naar Narbonne, de volgende kustplaats, kan Peeters zomaar de gele trui grijpen. Samen met Knetemann rijdt hij in een vluchtersgroep die tijdelijk de vrijheid heeft gekregen. Om de gele trui van Knetemann te beschermen mengt Peeters zich na 150 kilometer in een tussensprint waarin seconden te winnen zijn. Dat gebeurt in Villeyrac waar het waait en troosteloos is. Peeters sprint vooral mee om zijn landgenoot Daniël Willems dwars te zitten. Peeters vergaart 12 seconden winst en zo nadert hij Knetemann tot op één seconde.
Een nieuwe springplank naar de gele trui dient zich 70 kilometer verderop aan, in Fleury , waar de felle storm de badgasten van het strand heeft gejaagd. Rijen dik groepen ze samen aan het eind van een slecht stuk wegdek waar het peloton gaat sprinten. Freddy Maertens toont zijn ambitie, vóór zijn landgenoten Rudy Pevenage en William Tackaert.
Voor Ludo Peeters resteert de vierde plaats. Eén extra duw op het pedaal, een half wiel, had hem aan de derde plaats kunnen helpen, net genoeg om met nog eens vier seconden bonificatie erbij de gele trui van Knetemann over te nemen.
Als Freddy Maertens twintig minuten later ook de snelste op de eindstreep is geweest, reageert Peeters opmerkelijk laconiek ,,Ik wist helemaal niet dat ik nog maar op één seconde staat. Daar is ook helemaal niet over gepraat. Ik sprintte alleen mee om mijn eigen positie te verbeteren. Maar dat ik daarmee ook de gele trui had kunnen pakken…. Is dat echt waar.’’
Gerrie Knetemann ziet het met genoegen aan. Of hij Peeters aan zijn verstand heeft gebracht om niet mee te sprinten? Gerrie speelt stommetje.
De massasprint in Narbonne wordt gewonnen door Freddy Maertens, zijn tweede zege al. De Belg onderstreept daarmee weer te kunnen vlammen als vanouds. In de proloog is dat onopgemerkt gebleven omdat hij bij het inrijden ten val kwam en daardoor 20 seconden te laat van start ging. Op de colletjes die in de dagen erna volgden werd hij drie keer gelost, maar steeds lukte het Maertens om zich terug te vechten in het peloton. Zonder die tegenlag in de proloog had hij nu een mooie positie in het algemeen klassement ingenomen.