3 juli 1980

De krachtsexplosie in de Hel van het Noorden dreunt door in de rechterknie van Bernard Hinault. Op 3 juli zoekt zijn huisarts hem op in Rouen, de finishplaats van deel 2 van de zevende etappe. Hinault maakt zich ongerust. ,,Als de knie zo blijft, ga ik naar huis”, kondigt hij aan.

,,Wat jij mankeert”, zo heeft Tour-arts  Philippe Misérez hem voorgehouden, ,,moet zowat de helft van het peloton voelen. Duidelijke symptomen van het rijden over stenen in striemende regen en in de kou.” Een injectie van corticosteroïden heeft nog niet geholpen en lijkt de kwaal door het fietsen met de grote versnelling in slecht weer alleen maar te verergeren.

De pijnlijke knie hindert Hinault tijdens de tweede ploegentijdrit in het schema van de Tour, ditmaal over 65 kilometer van Compiègne naar Beauvais. Alleen tijdens de eerste zeven kilometer komt Hinault op kop. Daarna rijdt hij slechts in colonne mee, soms recht overeind, zijn knieën niet belastend door diep in de beugels te gaan. Het gevolg is dat zijn Renault-ploeg in de uitslag pas op de vierde plaats komt, 51 seconden achter de Raleigh-equipe.

De tweede teamzege tegen het uurwerk levert de ploeg van Post 1 minuut en 35 seconden bonificatie op ten opzichte van Renault, in dit geval zelfs méér dan de feitelijke voorsprong. Het is de vijfde triomf voor een ploeg onder leiding van Peter Post sinds het specialisme ploegentijdrit weer in het Tour-schema een plaats heeft gekregen.

Het moreel van Joop Zoetemelk krijgt daarmee zo’n stimulans dat hij  ’s middags meesprint als in deel 2 van de etappe bonificaties worden verdeeld. Zo graait hij nog acht seconden mee en nadert hij Hinault in het algemeen klassement tot op twee minuten. Hennie Kuiper, met Peugeot tweede in de ploegentijdrit, ziet zich gepasseerd door Zoetemelk en volgt hem nu op 24 seconden.

Er valt na de 92 kilometer van Beauvais naar Rouen nog meer te bejubelen voor Raleigh, ook omdat Joop Zoetemelk zichtbaar beter rouleert en op het eind zelfs even los komt van het peloton. Dat verplicht Hinault met zijn zere knie tot actie waarmee hij ongewild Jan Raas lanceert die de sprint kundig afrondt.  

Raas wint met lengtes voorsprong in de Rue de la République. Op het rondje door de stad heeft Johan van der Velde twee passages eerder al zijn armen juichend omhoog gestoken, enkele tientallen meters vóór het peloton. Het is hem ontgaan dat er pas vier kilometer verder zal worden gefinisht, zo gedetailleerd heeft hij het routeboek niet doorgenomen. ,,Weet ik veel, dat kan ik niet lezen”, zegt Van der Velde die zijn inspanningen nog wel beloond ziet met de witte trui als beste jongere beneden de 24 jaar.

Jan Raas begroet zijn zege met gemengde gevoelens. Zijn rug doet hem zoveel pijn dat hij nauwelijks tot juichkreten in staat is. De rugpijn is het gevolg van een valpartij in de etappe op zondag naar Luik en is toegenomen tijdens de ploegentijdrit in de ochtenduren. De zege maakt veel goed, ook doordat Joop Zoetemelk meer vertrouwen uitstraalt. 

In het algemeen klassement behoudt Rudy Pevenage de leiding en is nog altijd plaats voor Dietrich Thurau. Hij staat 27^ste op ruim 17 minuten. Met zijn ploeg is hij in de tijdrit als vijfde binnengekomen. De dopingovertreding waarover zoveel ophef bestond op de eerste Tourdag in Frankfurt, vormt niet langer een belasting voor de Duitser. In een tweede monster van de urine die hij heeft moeten inleveren in Zwitserland is, anders dan bij de eerste controle, geen verboden middel aangetroffen. Gezegd wordt nu dat er urinemonsters zijn verwisseld. Zo ontsnapt hij aan uitsluiting uit de Tour. De verbazing is groot.  

Thurau neemt met blijdschap kennis van de onderzoeksresultaten. ,,Nu kan ik aan een nieuw leven beginnen. De eerste week had ik totaal geen moraal. Bij de tijdrit in Francorchamps ben ik uitgefloten en bespuugd. Op dat moment had ik mijn racefiets het liefst weggesmeten.”