8 juli 1981
‘Als dat varken dat nog eens lapt, vliegt-ie de lucht in’
Op naar België, voor twee etappes op één dag. Het is vroeg dag. Om tien minuten voor negen wordt al vertrokken richting Bruxelles Lotto,
zoals de (gesponsorde) aankomstplaats vandaag heet. Na 105 kilometer ligt de eindstreep van de dertiende etappe gewoon vóór het Centraal Station van Brussel. Tweeënhalf uur later start daar de veertiende etappe naar het race-circuit van Zolder, 134 kilometer verderop.
De zege in de ochtendrit gaat naar Freddy Maertens, zijn derde etappeoverwinning al. In de massasprint klopt hij Urs Feuler, de Zwitserse dagloner in de Raleigh-ploeg van Peter Post. De krachtsexplosie van Maertens gaat gepaard met zwiepende ellebogen en grijpende armen. Freuler reageert woedend. ,,Dat varken greep me vast. Als hij dat nog eens lapt, vliegt ie de lucht in.”
Maertens kaatst de verwijten per kerende post terug, voor ploegleider Lomme Driessens aanleiding om in te grijpen. Hij trekt Maertens met zich mee, volgens Driessens naar de dokter. ,,Koppijn”, pruttelt Maertens.
Vijf uur later sprint hij kwiek en kwakkend mee om de etappewinst in Zolder. Ditmaal is Eddy Planckaert hem te snel, én te slim, af. Voor Planckaert zit het werk er bijna op. Ploegleider Berten De Kimpe komt zijn afspraak dat Planckaert de volgende dag vanuit Hasselt naar huis mag, naar Nevele, een dorpje vlakbij Gent.
Eddy Planckaert (22) is de jongste belofte van het Belgische wielrennen. Hij heeft al op jonge leeftijd naam gemaakt. Eddy is een jongere broer van Walter Planckaert (33), die bekend stond als een vlerk in de sprints met Gerben Karstens, Ward Sels en Guido Reybrouck.
Liefst 276 overwinningen in negen leerjaren bij nieuwelingen en junioren heeft Eddy Planckaert geboekt. Op zijn vijftiende kreeg hij al bussen met 400 supporters achter zich aan. Pas in september 1980, op zijn 22ste, heeft Planckaert van de Belgische wielerbond toestemming gekregen om met de profs mee te rijden. Een blindedarmoperatie en rugkwaaltjes hebben zijn ontwikkeling in het profpeloton gestagneerd. Nu hij een ritzege in de Tour binnen heeft, kijkt Planckaert vooruit. Hij wil ervoor waken zich snel op te branden. ,,Ik moet me niet kapot wroeten in de Tour.”
De winst van Planckaert, volgend op de ochtendzege van Maertens, zorgt voor veel vreugde bij de tienduizenden Belgen die naar het circuit van Zolder zijn gekomen. Ze maken er een vrolijke, maar ook wanordelijke boel van. In deze drukte staat niemand nog stil bij de chaotisch verlopen Formule 1-race op dit circuit waarbij zes weken eerder een dode is gevallen.